Skremmande bra møte

Då eg var ute og tok pulsen på byen i går, var eg så heldig å møte ei husfluge av det gode gamle slaget. Konversasjonen mellom oss var like skarp som han var vittig, og eg innrømmer det fyrst som sist; eg blei sjarmert i senk. Folk rundt oss i lokalet virka fulle av misunning på den elegante konstellasjonen. Det må vere dette som kallast god kjemi, høyrde eg dei ropte i munnane på kvarandre. Men det gjekk som det brukar; intensiteten i møtet gjekk over i ein ubehageleg skakk maktfordeling mellom oss, og då han til slutt byrja å hinte frampå om giftarmål, jaga nervøsiteten meg på dør.